Een vriend en een missiestatement

, in

Willem zat tegenover mij aan tafel. ‘Weet je, ik ben weer gevraagd om te helpen een marketing tekst voor ze te maken. Blijkbaar vinden ze dat ik dat goed kan. Ik heb het niet eens in de gaten, maar de teksten komen vanzelf en ik vind het nog leuk ook!’

Ik verbaasde me voor de zoveelste keer deze week. Hoe het toch mogelijk is dat mensen pas heel laat in de gaten hebben dat ze ergens heel goed in zijn, iets kunnen wat anderen niet kunnen.

Die avond zaten Willem en ik, met twee andere vrienden, te genieten van het goede dat het plaatselijke restaurant ons te bieden had.  Ons  gesprek was gegaan over het eigen bedrijf dat de twee andere vrienden aan het starten waren. Deze middag hadden ze gebruikt, om een in een creatieve sessie, een missiestatement te maken. Met veel moeite was er uiteindelijk ook een kernzin uitgekomen. Maar, daar waren ze nog niet echt tevreden over.  En nu, na het beluisteren van wat de bedoeling was, had Willem in een split second een zin gemaakt die precies uitdrukte wat de bedoeling was.  Dit was echt zijn talent.

Hij kwam los en vertelde dat hij wel wat met taal had en het eigenlijk jammer vond, dat hij hier niet al jaren geleden wat mee gedaan had.  Nou ja, hij had er eigenlijk nooit echt bij stil gestaan dat de zinnen en creatieve oplossingen die hij altijd voor anderen bedacht, iets meer konden betekenen dan zo nu en dan gevraagd worden om even bij te springen.  Het was hem nooit blijvend opgevallen dat hij op dit specifieke gebied van taalgebruik,  meer bedreven was dan anderen. Hij had het nooit gezien, hij vond het gewoon leuk!

Het blijft mij boeien dat iets wat zo dicht bij ligt, zo door jezelf over het hoofd wordt gezien. Zelfs als iemand  je er op wijst, vergeet je het na een poosje toch weer.  Nadat wij afscheid hadden genomen, ging ik op huis aan met in mijn hoofd de overpeinzing over wat een coach hier zou kunnen betekenen. Wat is het waard om blinde vlekken te ontdekken of toch minstens, de zich angstvallig schuilhoudende sterke punten van jezelf zichtbaar te maken? Hoe komt het toch dat mensen vaak vergeten waar ze sterk in zijn? Hoe kun je er achter komen waar iemand sterk in is?  Kan je als coach prikkelen om iemand zelf zijn talenten te laten ontdekken? Is het mogelijk het laken eraf te trekken, en de zich in het duister ophoudende, stiekeme talenten, in het volle licht te zien?

Of zou je daar ook weer een talent voor nodig hebben…?

Meer informatie:

Neem contact op met Hans Herlaar

Artikel delen: